Sınıf Arkadaşım Atatürk

“Eğer kompozisyon hocamız Alay Emini Mehmet Asım Efendi imdadıma yetişmeseydi, ben de şair olup çıkacaktım. Çünkü hevesim vardı. Asım Efendi bir gün beni çağırdı. 'Bak oğlum Mustafa' dedi. 'Şiiri filan bırak. Bu iş, senin iyi bir asker olmana engel olur. Diğer hocalarınla da konuştum, onlar da benim gibi düşünüyorlar. Sen Naci'ye bakma, o hayalperest bir çocuk. İleride belki iyi bir şair ve hatip olabilir, fakat askerlik mesleğinde kesinlikle yükselemez.'

Düşman İzmir'e çoktan çıkmış, vatanın bağrına hançerini dayamıştı. Fakat onu kurtaracak Türk bulunmuştu. Bu büyük Türk, benim aziz arkadaşım Atatürk'tü.

Mustafa Kemal içini çekerek “Ah, Selanik, seni bir daha Türk olarak görecek miyim?” dedi. Baktım, ağlıyordu. O altın sarısı saçlarını okşadım. Yatıştırmaya çalıştım.
Ben Mustafa Kemal'in bütün ortak hayatımız boyunca, böylesine üzüntülü olduğunu görmedim, diyebilirim.